Hayat bir iç çekişi kadar kısadır…
Yaşadığımız her günü ve hatta her anı iyi değerlendirmeliyiz…
Yıllar o kadar çabuk geçiyor ki avuçlarımızın arasından, zamana yetişemiyoruz…
Kendimize değer vermeyi bilmiyoruz, kendimizle hiç hem de hiç ilgilenmiyoruz…
Sorarım size, en son kendiniz için ne zaman bir şey yaptınız?
Kendiniz için nefes almayı dahi unuttuğumuz bir koşuşturma canın içerisindeyiz, maalesef…
Hayat ellerimizden kayıp gidiyor ama biz bir ucundan tutamıyoruz…
Zamanın değerini bilmiyoruz, anı yakalayamıyoruz…
Mutlu olmak için bir sebep dahi bulamıyoruz…
Oysa en küçük ayrıntılardan bile mutlu olmaya çalışsak, bir an kendimiz için uğraşsak ne olurdu?
Bıraksak koşuşturmayı, elimizde ne iş varsa bir kenara koysak…
Şöyle bir kendi kendimizi dinlesek, kendi içimizle konuşsak güzel olmaz mıydı?
Zaman avuçlarımızdan kaymadan yakalamalıyız her anı,
Tadını çıkarmalıyız yaşamın…
Tane tane, yudum yudum akmalı huzur verenler yüreğimize…
Hayat yorucu olabiliyor bazen ve dahası insanın yaşarken kendisini es geçip sevdikleri insanlar için yaşaması daha da zor oluyor, peki bir insan kimin için yaşamalı kendisi için mi yaşamalı yoksa sevdikleri için
İkisini bir arada nasıl götürebilir mi?
Kendimiz için yaşamalıyız, kendimizi mutlu etmeliyiz…
Peki, Siz kimin için yaşıyorsunuz?