Uyutulması derken de bu kibar kelimeyi daha açıklayıcı yapalım.
O zaman iş daha ciddiye biner belki, sokak hayvanlarının katledilmesi ve sokak hayvanlarının öldürülmesi, uyutmakla aynı anlamı taşıyor.
Bir hayvanı uyutmakla öldürmek aynı şeydir.
Kullanılan daha kibar bir kelime gerçeği maalesef ki değiştirmiyor.
Kimisi sokak hayvanları uyutulsun derken kimisi, çözüm odaklı ilerleyip bu katliama izin vermeyiz diyor.
Bu ikilemde kalınması bile insanın canını o kadar acıtıyor ki, buna dur demek için, ne hayvan hakları savunucusu olmaya gerek var, ne hayvansever olmaya gerek var sadece birazcık vicdan sahibi olmaya gerek var.
Onlar her şeyi hissedebiliyor tıpkı bizim gibi seviyor, acı çekiyor ama kendini savunamıyor. Bu acımasızlığın karşısında dili yok ki kendisini savunsun dili olacağız.
Bize muhtaçlar ya biz onları koruyacağız.
En küçüğünden en büyüğüne kadar her hayvan Allah’ın eseri olarak değerlidir ve O’nun tarafından insana emanet edilmiştir.
Niçin emanetimizi yaşatmak yerine öldürüyoruz?
Hangi dinde var bu?
Hangi kültürde var?
Gerçi meselenin ne dinle ne kültürle alakası var, meselenin sadece insan olmakla alakası var.
Her hayvanın yaşama hakkı var bunu ellerinden almak hangi insanlığa sığar,
Bunun yolları var, çözümleri var tek çare öldürmek değil.
Aslında herkes farkında çözümlerin de, sorun şu niçin çözüme gidilmiyor.
Maliyeti mi sorun oluyor?
Bir hayvanın canı ne kadar ediyor?