KENDİ KENDİMİZE YETEBİLİRİZ

Bu hal, böyle devam edip gitmez elbet.
Gün geçer an gelir tutumumuz değişir, safımız değişir; biz değişiriz.
Zamanla karşımızdakilerin tutumları değişir, kendileri değişir; her şey değişir.
Değiştiğini zannederiz bazen de.
Değişim kabul de değişime bağlı gelişimi ne biz yakalarız ne de karşımızdakiler.
Değişimler de değişime bağlı gelişimler de işimize gelmez çoğu kere. Olumlu olumsuz gerekçelerle geçiştirmeye çalışırız onları.
Bizim için olan; bizim benimsediğimiz, bize göre olan ve bizim tarafımızdan yapılandır çoğu kere.
Doğru olmadığını, doğru olamayacağını bile bile kendimizi birileriyle kıyaslıyoruz niyeyse. Bu işi tadında bırakmayı beceremiyoruz.
Biz tekiz. Tekin kıyas kabul etmeyeceğini bile bile kıyaslıyoruz niyeyse.
Kafamıza taktığımız o kadar çok şey var ki. Bu takıntılarımızın sırası olup olmadığını da gerekli olup olmadığını da bir türlü bilemiyoruz. Bunların çözümü için bunlara zaman da ayıramıyoruz, bunları rafa da kaldıramıyoruz niyeyse.
Çevrede ilgi çekmek hatta ilgi odağı olmak için akıl almaz şeyler yapıyoruz.
Yanlışlarımızı tam bilemiyoruz.
Yanlış insanlara paylaştığımızı doğruların yükü, bindikçe biniyor üstümüze.
Sonuna kadar yanımızda olacak o kadar az kişi var ki.
Kimin, kimlerin yanında olacağımız hesap etmede o kadar çok zorlanıyoruz ki.
Zor günlerimizi yalnız atlatıyoruz.
Çevremizde yokluğumuzu hissedecek o kadar az kişi var ki.
Üşenmeden, ertelemeden, vazgeçmeden sahip olduğumuz o kadar az şey var ki.
Yerli yersiz, sebepli sebepsiz o kadar çok kaygımız var ki çevremizle.
Aklımıza sahip olalım aman.Şaşırmayalım aman.Şaşıranlara elimizden geldiği kadar yardımcı olalım aman.
İstersek yapabileceğimiz çok şey olduğunu bilelim aman.
Kontrol edelim, ölçelim biçelim, değerlendirelim aman.
Olumsuzluğuna inandığımız, olumsuz olduğu çevremizce de söylenen alışkanlıklarımızdan uzaklaşma yolunda adımları tez elden atalım aman.
Çözüm odaklı yaklaşırsak çözebileceğimize inanalım aman.
Her şeyi hep sorgulamayalım. Sorgularsak sevmeye hatta anlamaya bile zamanımız kalmaz aman ha!
Dikkat çekmeden yaşayabilmeyi beceremiyoruz.
Aman vermiyor duygularımız.
Aman zaman bilmiyor isteklerimiz.Aman zaman dinlemiyor ihtiraslarımız.
Olumsuz duygular içindeyken olumlu düşünemeyiz. Olumsuzluktan kaçabildiğimiz kadar kaçalım aman.
Biz bize yeteriz. Kendi kendimize aklımızla, fikrimizle, irademizle yeteriz aslında.