Toplumumuzda sevilen, takdir edilen çocuklar için ‘uslu çocuk’ ifadesi sıkça kullanılır.
Şu anki hayatımız, travmalarımız, seçimlerimiz, olaylara karşı verdiğimiz tepkilerimiz ve kendimizi ifade etme şeklimizle çocukluğumuz arasında çok sıkı bir bağ vardır. Çünkü çoğu davranışımızın başı çocukluğumuzdur. Tiyatrolardaki ve filmlerdeki terapist sahnelerinde klasikleşmiş bir sahne vardır. terapist karşılaştığı sorun karşısında hemen kişinin çocukluğuna inmek ister, bu bize biraz komik gelebilir.
Her psikolojik sorun çocukluktan gelmez, fakat çoğu sorunumuz çocukluktan gelir. Ve bizi yaşam boyunca etkileyebilir. Tabii ki biz o sorunu fark edip çözene kadar.
Peki ya siz nasıl bir çocukluk geçirdiniz?
uslu bir çocuk muydunuz, yoksa şımarık bir çocuk muydunuz?
Veya bir ebeveyn olarak çocuklarınıza nasıl olması gerektiğini söyleyip, nasıl olması gerektiğini düşünüyorsunuz?
Ben her istediğinizi yapan, her yönlendirmenize uyan bir çocuğun, çocuk olmaktan çıktığını düşünüyorum. Haddinden fazlaca uyumlu ve her dediğinizi yapan bir çocuk, kendi karakterine göre değil de, sizin yaratmak istediğiniz karakteri seçmek zorunda kalıyor olabilir. Her çocuk büyürken ufak ufak kişiliğini oluşturmaya başlar. Ve siz kişiliğinizi yaratması için tolerans tanımazsınız ileride size bağımlı olması, tek başına karar verememesi muhtemel bir sorundur.
Çocuklar etrafta olup bitenleri sizin üzerinizden değerlendirir. Bir olaya nasıl tepki verileceğini kavramaya çalıştıkları ve yeni öğrendikleri için, her şeyi sizin suratınızdan, sizin mimiğinizden hareketinizden, kavrarlar. Sizin verdiğiniz tepkiye bakarak o tepkiyi taklit ederler.
Sizin isteğiniz dışındaki hareketlere verdiğiniz hoş olmayan, sinirli tavırda tepkileri de çok çabuk anlayıp koşullu sevildiğini düşünebilirler . Sadece uslu durduklarında , onu sevdiğinizi düşünebilirler.
Sürekli soru sormayan, Merak etmeyen, Etrafı keşfetmek istediği için şımarmayan, hiçbir şeyi deneyimlemesine izin vermediğiniz, susturduğunuz, duygularını özgürce yaşamasına izin vermediğiniz bir çocuk, kendi kişiliğini oluşturamayıp, ileride çekingen, fikirleri değer görmediği için, kendisini ifade edemeyen, içe dönük olmaya mahkum ettiğiniz bir yetişkin olarak kalır. Buna izin vermeyiniz.
Kendi istekleri yerine, sizin kurallarınıza göre yaşayan bir çocuk sadece kendi benliğini sorunlu bir şekilde oluşturur.
Bunun dışında uslu bir çocuğunuzun olması size hiçbir şey kazandırmaz.